وحشی وفقی

کمال الدین وحشی بافقی در سال 939 در ه.ق در بافق که آبادی بزرگیست میان یزد و کرمان چشم به جهان گشود . آشنایی او با شعر و شاعری توسط برادرش صورت گرفت . در اشعار زیبای وحشی کلمات عربی دیده نمی شود و او بجای بکار بردن کلمات عربی ازکلمات زیبا و رسای پارسی استفاده کرده است که بر دل می نشیند . درباره ی وفات وحشی نظرهای متفاوتی وجود دارد ، عده ای نوشته اند وی بر اساس میخوارگی مرد و بعضی می گویند که وی بدست معشوق بی مروت خود کشته شد وحشی پس از 52 سال زندگی پر سوز و ساز دیده از جهان فرو بست مزار وی بر اثر سوانح و حوادث مختلف خراب شد ولی احمد شاه قاجار بنایی به یاد او در محله ی دیگر که مقبره وحشی نام دارد ساخت . دیوان اشعار :

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم

              آهسته ز فرقت تو فریاد کنم

وقت است که دست از دهنم بردارم

        از دست غمت هزار بی داد کنم

                      ***

فریاد که سوز دل عیان نتوان کرد

              با کس سخن از داغ نهان نتوان کرد

اینها که من از جفای هجران دیدم  

              یک شمه به صد سال بیان نتوان کرد